فعالیت پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم پاراکسوناز سرم انسانی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر

سابقه و هدف: نظر به اهمیت آنزیم پاراکسوناز سرم (pon1) در جلوگیری از تشکیل ldl اکسید شده و در نتیجه نقش این آنزیم در جلوگیری از ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز، در مطالعه حاضر فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم pon1 در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (cad) با گرفتگی عروقی متفاوت مورد بررسی قرار گرفت تا تغییر فعالیت آنزیم با پیشرفت آتروم ارزیابی گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه 120 بیمار مبتلا به cad بررسی شد که پس از مشخص شدن میزان گرفتگی عروقی آنان با آنژیوگرافی، به دو گروه تقسیم شدند: 60 نفر با گرفتگی عروقی 50%< و 60 نفر با گرفتگی عروقی 70%> . فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی pon1 به ترتیب با سوبسترای پاراکسون و فنیل استات مورد سنجش قرار گرفت. اثر هشت داروی مورد استفاده در بیماری های قلبی- عروقی بر فعالیت pon1 در حضور پاراکسون آزمایش گردید. یافته ها: میزان ldl-c، کلسترول تام (tc) و تری گلیسرید (tg) در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما مقدار hdl-c در گروه بیمار با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه بیمار با گرفتگی عروقی 50%< به طور معنی داری کاهش می یافت (03/0< p). فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی pon1 در بیماران مبتلا به cad با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه دیگر به طور معنی داری (05/0< p) پایین تر بود. نتیجه گیری: فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم pon1 و میزان hdl در بیماران مبتلا به cad با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به بیماران با گرفتگی عروقی 50%< پایین تر است. به عبارت دیگر، این فعالیت های pon1 و مقادیر hdl با پیشرفت آتروم کاهش می یابند. بنابراین، این مطالعه می تواند از نقش مهم pon1 متصل به hdl در جلوگیری از تشکیل ox-ldl و آنتی آتروژنیک بودن این آنزیم حمایت کند